A92: Der junge Medardus. Dramatische Historie in einem Vorspiel und fünf Aufzügen (Altwiener Stück, Doppelselbstmord), Seite 32

adosäw entel önenbzo bau huodendossa
Df###T snt
aradoffä at nam oiw remut nøher et2.X.usr7
höm amsJraU geb nam briw dotibus Jber
Fräsänodosä rsoll ab etä melelque aaW.snnä
redles saten mio os nedemim tllä?.dnedosä
.Jat ae asw täöet jdolm
nto nellow Jafelga ab ud elb,enöT etc.X na-rt
netemotC dossa si ###nemmtsn! aarebaa
dööm sä dota ota nemies nottot! bas
ntes xxxmsgeixx nte edanted si et
Idow etdobl ’dnoioaä
sotidos nossA eth d:o I aasw ###
Jnentgaä sesnag ato dot des os „es
_ tis nobodheä red,nettat ni besiderta
###
nstov asbra bell han baodosl
28
Medardus tritt ein als Landwehrmann.
Nun, da ist er endlich. Wir haben schier
Frau K.
gemeint, Du willet ohne Abschied fort.
Medardus. ### jache nich nicht schlimmer als ich
kum.
bin Mutter. Grüss Gott Onkel. Ei Aenn
chen Du auch das freut nich. Nun Agathe
wie gehts. / er nimmt sie beim Kopf und
küsst sie auf die Stin/ Dech nicht
traurig an Ende. / leise zu ihr/ Nicht
tout) -
Er mich mein ich. (Freilich auf lang bin
ich eben nicht da
Frau k. Du wirst wohl n och zu Abend mitung
ossen.
Medard. Das kann ich wohl einen Biesen, aber
die Kutsche ist bald da.)
Frau. X. Sich nach dem Essen Agathe.
Agathe(ab) (bald wieder herein.)
Eschenb. Du siehst nicht übel aus.