A92: Der junge Medardus. Dramatische Historie in einem Vorspiel und fünf Aufzügen (Altwiener Stück, Doppelselbstmord), Seite 37

ntebuosed neate door dad dot „dot bnU
Januä tod ni teil.rejtull naten ruwioa
ns nexnebogaa mI.ntehuosed saap neate
edad medosz as dot neh. retsV nentem
mentabell neseweg til nov tat asq.X usT!
ob.nies donä redonam bxiv sä.dnedoaä
städ assimA xuwdosstixä medolos ua
### als xxxxx door jntellev xxx
*X usT!
..dokal amsased neata
Dts beM
xov ###jsV atem llew.miedo xxx
etb Jdoam asb „tat nellsten hnto“ meh
remutidoa doon edos&
usw.
dot femutH mieä.jdder tad aubrahell
tov to nnew „Juramdortev tode at täd
mi tabioa eis eräw uedelldop sotlre asuA
tosio alva wdA lis### nedotlxxiw
Komittä nesästet mai-
oIogsH geb nu.b###dA riU nodata nu abran
33
vor eben zu paracte
on zu erwarten und vergeblich warten wie
Lakaien, dastehn im Schneesturm bis Mit
ternacht und dann nach Haus geschickt
werden und sich hinlegen und im Fieber
sterben nach drei Tagen, das ist ein
dummer, ein erbärmicher Tod.
Ja, das ist wahr. Eich über viel vermeinte dort
not.
Medard.
Erathe. So, das Essen wür da.
Das Dienstmädchen bringt es herein.
Frau K. Nimm Platz Oheim und mach kein solches
Gesicht, als würdest Du uns höhnen. Du
verstehet es ja doch.
Medard. Ist mein Tornister gepackt und der
Koffer.
Frau K. Du bist wohl vereergt Medardus.
Medard. Ich glaube Mutter. / er nimmt ihre Hand
und küsst sie./